Monday, October 1, 2012

                                
      හුදෙකලා සිතුවිලි
   හන්තාන කන්ද සේ සිහින සිත දරාගෙන
මහවැලිය ගං දෑල හිදිමි මග බලාගෙන
මා අතැර දම ඔබ ගියත් අද දුර බෝම
         ආදරෙය් කුමරියේ පෙර සේම මා තාම.......
           
  ඔබේ හද පුදසුනේ පුදකලෙමි ජීවිතය
    පයට පෑගී වැටුණි මගේ මුළු ලෝකයම
                වැටෙන කඳුලැලි මගේ දෙකම්මුල් තෙමාගෙන
               පැන් පොදක් වුව මැනව ඔබේ හද නිවාලන.....
 
ඈත්වී යන නමුදු අද මගේ හිත දවා
              සාප නොකරමි ඉතින් රැයේ සිහිනෙන් පවා
                මතු මියෙන දිනක යලි ආවොතින් මා සොයා
          ඔබට ඇති ආදරය කියන්නම් කෑගසා......
                                      

1 comment: